Ben badem çok severim. Topi de badem çok seviyor. Yarısını düşürüp sonra "yaaa bademim nerde yaaa" diye arandığı için elimden yediriyorum kızıma. Minik burnunu ve bıyıklarını avucumun içinde hissetmek, çıkarttığı katır kutur seslerini dinlemek çok zevkli. Kendim badem yerken Topi'ye de ikram etmezsem boğazımdan geçmiyor.
Bu arada.. Topi ilk bize geldiğinde kulakları badem kadardı yahu :) Bunu daha önce söylemiş miydim? İkinci baskı olmasın. Ama öyleydi n'apiyim :) Kendi de portakal kadardı. Hala inanamıyorum o minnacık "şey"in bu kadar büyümesine ve hayatımıza girmesine. Bu sabah kahvaltida annemle yine komik bir Topi anektodu üzerinden geçerken bir an "Topi olmasa biz ne yapardık?" diye düşündük. Hatta Topi olmadan biz ne yapıyormuşuz. Topiyi çok seviyoruz. Bu kadar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder