Topi tüm annelerin anneler gününü kutluyormuş

 

Kendisi bugün inanılmaz şirin ve cici bir kızdı. Yani her zaman tatlı da bugün böyle sıcak elmalı turta kıvamında bir sevgi dolu tatlılık söz konusuydu. Yoksa acaba.. acaba.. anneler günü kıyağı mıydı bana acaba?  (tam bu noktada duygulanıp Hülya Koçyiğit model çene titremesi ve göz yaşı akıtma moduna geçiyorum :) Koş kızım mendil getir, anan ağlicak)

Topicik ve her hafta bıkıp usanmadan yaptığı projelerden biri...

Bir test sorusu olarak Topi

Topi Hanım 6. sınıf matematik soru  bankasında görülmüştür!
Kendisi bu senaryoya göre bir çiftlikte yaşamakta ve "bir miktar tavşan"ı temsil etmektedir.
Yaramaz benden habersiz nerelerde geziyormuş. Çok şeker!

Teşekkürler, Büşra.

Günün sözü!

"You can easily judge the character of a man by how he treats those who can do nothing for him" - James D Miles

Bu resmi Rabbit World View Newsletter 'dan aldım,. Hem resmi hem de sözü çok beğendim. "Bir insanın karakterini, onun için hiç birşey yapamayacak olanlara nasıl davrandığı ile yargılayabilirsiniz" gibi kötü bir çeviri yapayım.

Söz çok güzel ve doğru bence ve anlatmak için yavru tavşan resminin kullanılması da çok yerinde ve anlamlı bir seçim olmuş. Sözün üzerinde düşünmek gerek. Vuran, kıran, korku yaratan biri mi güçlüdür, yoksa kendinden zayıf bir canlıya ilgi, şefkat, sabır gösterebilen biri mi? Hemen kavga etmeye ve bağırmaya başlayan biri mi kuvvetlidir yoksa soğukkanlığını korumayı başarabilen mi?

Benim için aslında cevap çok açık: Bana göre hemen bağırmaya başlayan bir insan duygularını kontrol edemeyen biridir. Gaddar ve karşısındakilere önem vermeyen kişiler ise kendi zayıf noktalarını kapatmak için böyle davranırlar. Vahvah deyip iki saniye sonra gördüklerini unutanlar ve kılını kıpırdatmayanlar da aynı kategoriye sokulabilir. Çocuklara, engellilere, yardıma muhtaç olanlara, hayvanlara sevgi ve şefkat gösterebilen, yardımcı olan kişidir güçlü olan, onları ezen veya yokmuş gibi davranan değil.

Yukarıdaki düşüncelerimi ifade ederken hem hayvanlar hem de insanlarla olan ilişkiler çerçevesinden bakıyorum. Aslında, bu konuyu bu aralar sürekli sorguluyorum çünkü bu tip insanlarla çok karşılaşmaya başladım. Mesela geçen cumartesi Nişantaşı 'nda arabasından elinde sopa ile fırlayıp başka bir adama bağıran ve üstüne yürüyen adam gördük. Güpegündüz bu kadar gerilip böyle çirkin şovlar yapabilen agresif, saldırgan insanlar ile beraber yaşıyoruz. Kendilerini duygularına bu kadar kaptırabiliyorlar ve heycanına hakim olabilmek için en ufak bir çaba göstermeyip fiziksel şiddete başvurabiliyorlar. Üzerine yürünülen kişi ben değilim sonuçta ama bu olaya şahit olmak bile beni yordu. Ne gerek var? İstanbul 'daki insanlar ne zaman bu kadar gergin hale geldiler, neden herkes her an kavga etmeye hazır? Bu tip güç gösterilerine ne gerek var?

Falan filan... Hadi yine iyisiniz, süper bir önerim var bu gergin arkadaşlara! Bence siz tavşan / kedi / köpek besleyin! Sizlerin hakkından bu minikler gelir ancak. Gerçi çok gergin biri 3 kiloluk bir canlı ile nasıl sevgi alışverişi kurar ondan şüpheliyim, ama belli de olmaz. Bir yerden başlamaları lazım değil mi?

Bu yazıyı iş yerlerinin park yerinde bulunan hasta, yaralı kedicikleri tedavi ettirip onlara ev bulan ablam ve şirketlerindeki hayvansever grubuna sevgilerimi gönderek bitirmek istiyorum: Hanımlar, müthişsiniz!

Dünya kısırlaştırma günü (World Spay Day)

Şubat 28, Humane Society tarafından desteklenen dünya kısırlaştırma günüdür. Bu günün amacı hayvanların kısırlaştırılması hakkında bilinci arttırmak ve bunun önemini vurgulamaktır. Sokağa atılmış, ölüme terkedilmiş hayvanların sayısını azatılması ve kontrolsüz çoğalan hayvanların artmasınının engellenmesi amaçlanır. Dünyanın çeşitli bölgelerinde bu günde düşük üçretli kısırlaştırmalar yapılarak bugüne özel aktiviteler düzenleniyor. Türkiye 'de bildiğim kadarıyla bu konuda hiç girişim yok ve bir dernek tarafından desteklenmiyor. Özellikle İstanbul 'da artan sahipsiz sokak köpeği sayısı düşünüldüğünde bunun ilginç olduğunu düşünmeden edemiyorum.

Ben de bu gün vesilesi ile kısırlaştırma konusundaki düşüncelerimi paylaşmak isterim:

1. Bakılmayacak yavruların üretilmesini insani bulmuyorum. Doğacak yavruların bakımı sağlanamıyorsa sokağa atılır ve hiçbir canlı sokağa atılmayı ve acı çekmeyi hakketmez. "Eşe dosta veririz" gibi garantisi olmayan rahat düşünceler bana göre sorumsuzca kurulmuş cümleler. Eşe dosta verince iş bitiyor mu? Ya onlar sokağa atarlarsa? Ya iyi bakmazlarsa? Ve almaktan vaz geçerlerse?

2. Üreme ile ilgili "evcil hayvanım bir defa olsun bunu yaşasın" gibi cümleler çok duyuyorum. Hayvanın üremesi ile empani kurulmasını anlıyorum, ancak doğacak ve sokağa atılacak yavrular ile empati kurulamamasını anlamıyorum.

3. Tavşan sabipleri: Tavşan üreme hızı konusunda adı çıkmış bir canlıdır (bkz. Playboy tavşanı, bkz: Avusturalya tavşan felaketi). Bir tavşan her doğumda 6-8 arası yavru üretiler. Hamilelik 31 gün sürer. Doğumdan sonra çok kısa bir süre içerisinde tekrar hamile kalırlar. Matematiği kuvvetli olanlar 1 sene içerisinde 2 tavşandan kaç adet tavşan üretilebileceği konusunda hesabı yapıversinler artık. (100 üzerinde diyebiliriz) Yani tavşan üremesi şaka değil. Gerçekten.

4. Bir canlıya evde bakıyorsanız onu zaten doğal ortamından ayırmışsınızdır. Hem evde besleyip hem de "doğallığını bozmamak için kısırlaştırmamak" mantıklı bir bakış açısı değil. Hem eve alıp hem de kısırlaştırmamak hayvana yapılan bir haksızlık. Doğallık konusuna bu kadar takılıyorsanız evinize almayın o zaman olsun bitsin demeden geçemiyorum ve buraya kocaman bir smiley koymak istiyorum. :)

5. Kısırlaştırılmayan dişiler rahim kanseri ve pyometra gibi hastalık riski altındadırlar. Kısırlaştırılmayan erkekler çok agresif olur. Kısırlaştırılmayan hayvanlar kızgınlaşma döneminde psikolojik olarak çok zorlanırlar. Boş yere acı çekerler, aksi ve mutsuz olurlar.

6. Kendi tavşanımdan örnek vermek istiyorum: Topi 'yi zamanında ksıırlaştırmadığımız için rahim ve yumurtalılarıyla ilgili  çok büyük sağlık problemleri yaşadık. Ameliyat edilip rahim ve yumurtalıklar alındıktan sonra (yani kısırlaştırıldıktan sonra) daha mutlu, sakin ve bizimle daha rahat ilişki kuran sevgi kelebeği bir tavşanımız oldu. Onu zamanında kısırlaştırmadığımız için çok pişmanız.


Sonuç:

Tavşan da bir memeli hayvan olduğuna göre, kedi ve köpek gibi onlun da kısırlaştırılması gerekir. Bu konuda niyeti olanlar veterinerine veya veteriner fakültesine danışabilir. Kısırlaştırma ile uğraşamam diyenler zaten evcil hayvan almamalı ve beslemeliler.

Bilgi almak isteyenler bu sayfaları ziyaret ederek bilgi alabilirler: 

https://spaydayportal.humanesociety.org/

Çok sevdiğimiz House Rabbit Society de bu günün destekçilerinden biri. Bu kampanyayla ilgili yazılarına buradan oluşabilirsiniz.

Çoban tavşanı

Bu video bir çoban tavşanını anlatıyor. Bakın mini mini haliyle bir sürü koyunu yönetiyor. Koyunlar üzerinde otorite kurulmuş, dehşet saçıyor! heh heh heh.. 3 kilo bile olmayan pofuduk bir canlı için gayet başarılı. Koyunlar da hakkaten dedikleri kadar akıllı (!) hayvanlar anlaşılan. Bu pofuduk bücürden dehşet içinde kaçmaları çok komikmiş.

Bekçilik yapan tavşan da duymuştum ama çobana bayıldım.Bizim Topi olsa koyunları bırakır, şöyle güneşli bir noktayı bulup oraya kıvrılır bütün gün fosur fosur uyurdu.

Tavşan nasıl çizilir?

62 'den! Evet biliyoruz ama onun videosunu henüz yapmamışlar. Ben konuya çok hakimimim aslında belki birgün ben yapar Simon 's Cat 'in çizerine gönderirim sevabına, "bak böyle yapılıyo canım" diye, heh heh...

Şaka bir yana öncelikle Simon 's Cat 'e bayıldığımı söylemek istiyorum, çünkü Simon müthiş bir gözlemci. Hani, Türkiye 'de yaşayınca Levent Kırca ve Aziz Nesin 'lik malzeme çok derler ya, evcil hayvan sahipleri için de bu geçerli bence. Malzeme sınırsız. Gözlem yaparak çok eğlenebilirsiniz ve komik ayrıntı yakalayabilirsiniz. Onların minik projeleri, endişeleri, sevdikleri, sevgilerini göstermeleri, bir talepleri olduklarında yaptıkları manmınluklar, kıl oldukları, korktukları şeylere nasıl yaklaştıklarını, vs...Youtube 'da Simon 's Cat diye aratıp diğer animasyonları da izlemenizi kesinlikle avsiye ediyorum.

Burda da şair bize nasıl tavşan çizileceğini anlatmış. "Sweet and cute" diyor, kendisine kesinlikle katılıyorum.

 

Bu da kedi ve tavşan animasyonu. Bunu daha evvel paylaşmış olabilirim, çok şeker çünkü. 

Yeni yıl

Cici Topi herkese mutlu, sağlıklı, bol dereotlu, bol kuru üzümlü, eğlenceli bir yıl diliyormuş. Ne istediğini bilen bir tavşanım var!

Pofuduk ötesi:

Dereotu çılgınlığı

Topi 'miz geçirdiği hastalığı hızla atlattı ve iyileşti. Antibiyotik ve vitamin tedavisi sonunda eski haline geldi ve hatta gençleşti diyebilirim. Küçükken yaptığı yaramazlıklar, meraklı hareketler falan geri dönünce pek sevindik. Halı kemirdi diye ailecek bir zil takıp oynamadığımız kaldı. O kadar korktuk ki bu sefer!

Neyse, şu an çok iyi (ve süper şeker). Herkese desteği için çok teşekkürler!

Bu fotoğraflar da dereotu şöleninden. Dereotu dereotu olalı bu kadar sevilmemişti!

Topi hastalandı

Topi önce fena halde kabız oldu. Bu hastalığa "stasis" deniyor. Yemeden içmeden kesildi, tuvalete çıkamadı, çıktığında ise yumuşak veya çok sert ve küçük kakalar yapıyordu. Canı acıdığı için dişlerini gıcırdatıyordu. Daha sonra çişte kan görünce acilen veterinere gittik. Veteriner masaj yaparak biraz bağırsakları harekete geçirildi ve poposuna rahat kaka yapabilmesi için merhem sürüldü. Biraz işe yaradı ama geçmeyince endişelenmeye başladık çünkü bu son derece tehlikeli bir durum. Stasis tedavi edilmezse ölüm ile sonuçlanabiliyormuş.

Ertesi gece evde karnına masaj yapmaya devam ettim. Karnından gurul gurul sesler geliyordu, birazcık dereotu yedi ve su içti. Sabah veterinere tekrar telefon ettim. Bana şırınga ile ağızdan 1,5 ml zeytinyağı vermemi önerdi. Eskiden şırınga ile ağızdan antibiyotik çok verdiğim için artık bu konuda uzmanım. Zeytin yağından sonra kocaman ama yumuşak bir kaka yaptı.

Fakar sorunlarımız burda bitmedi. Bu sefer de ishal ve çişte kan sorunu başladı. Kanamanın sistik yüründen olduğu anlaşılınca antibiyotiğe başlandı. Çok kirlendiği için iki defa yıkamak zorunda kaldım.

Şimdilik takipteyiz. Sürekli kaka ve çişe bakıp bunun hakkında konuşuyoruz ailecek, biri konuşmalarımızı dinlese hakkımızda ne düşünür bilmiyorum! Napalım, elimizdeki tek veri bu.

 

Bu da sabah koltukta güneşlenirlen çektiğim fotoğraf:

Kahraman tavşan Hammie

Sahibesini ölümden kurtaran tavşan Hammie 'nin müthiş hikayesi tavşan-severler dünyasında elden ele dolaşıyor.

Olay şöyle gelişiyor: Hammie gecenin bir saati ayaklarını yere vurarak evdekileri uyandırıyor. Anne kızının ve tavşanın uyuduğu odaya geliyor, tavşan neden böyle yapıyor diye anlayamıyor. Sonra uyuyan şeker hastası kızın şekerine bakmak aklına geliyor. Şekerin ölçtüğünde kızın hipoglisemiye girmiş olduğunu farkediyorlar. Gerekli müdahale yapılıyor ve kız normale dönüyor. Aynı şey bi kere daha oluyor ve bunun bir tesadürf olmadığı kanıtlanıyor. Kızın annesi tavşan onları uyandırmasa kızlarının uykuda ölmüş olabileceğini söylüyor. Köpekler gibi tavşanlar da şeker seviyesindeki oynamaları hissedebiliyorlar mı, hissedebiliyorsa acaba nasıl başarıyorlar acaba.

İşte bununla ilgili haber:

Bir makale

Yeni keşfettiğim bir blog 'da (http://ilovemyhouserabbit.com/) harika bir yazı yayınlanmış.

3 tane tavşan sahibi olan yazar tavşanlarının kendisini nasıl hergün şaşırttığını anlatmış. Benim hislerime tercüman olduğunu söyleyebilirim, çünkü tavşanlarda beni en şaşırtan ve büyüleyen noktalara deyinmiş. Duygularını, ihtiyaçlarını, tercihlerini, hoşlanmadıklarını ve size olan bağlılığını nasıl gösterdiğini seyrederken insan hakikaten hayretler içinde kaldırığından bahsetmiş.

Kesinlikle katılıyorum. Eğer dinlemeyi biliyorsanız tavşanlar çok geveze canlılardır ve size her zaman söyleyecek birşeyleri vardır! Bu kadar ürkek bir canlının sevgisini ve güvenini kazanmış olmak bana halen olağanüstü geliyor.

İşte yazı burada:

Living with Bunnies Offers a Daily Occasion for Experiencing Awe

Sabah şekeri

Dikkat, tavşan çıkabilir!

Kimse bunlara sahip olduğum için şaşırdığını söylemesin! Yanlış anlaşılmayı engellemek için hemen söyliyim, bunların büyük bölümü bana hediye edildi, yani gördüğüm her tavşana "ay çok şekeeer" naraları atarak atlamıyorum. Obsesif kompulsif bir durum yok (henüz)!

İşte mini ordum:

Topi bu hafta annemlerde misafir. Onsuz evim çok boş kalıyo valla. 3 kilo 200 gramlık bi varlığın evi bu denli doldurması komik. Dolayısıyla kendisini özlemekle meşgulüm. Klasik fotoğraflarına bakıp "oyyy cici bebeğim!" seansı yapıyorum. Fazla östrojen yükümü sağ salim boşaltıp rahatlamam yakın. Hadi buraya da koyuverelim bu şirinliği de eksik kalmasın.

Masam tavşanlar tarafından işgal edildi!

Ofis masamın yeni şirini, ablamın hediyesi bu beyaz, tombul tavşanı çok sevdim. Hem şeker hem fonksiyonel. Bakınca evde beni bekleyen pofuduğumu hatırlayıp sevgi doluyorum. <3 

 

Bu vatandaş da tee Singapur'dan hediye geldi. Bu tavşan işini daha da abartabilirim ama kendimi tutuyorum. Evdeki minik tavşan ordum üzerine çalışıyorum. O minik ordu (orrrrgeneral Topi komutasında) ayrı bir blog yazısının konusu olsun.

Tavşan olimpiyatları!

Olimpiyat demeyelim de engelli atlama ve zıplama yarışması diyelim. Bu haber Almanya'da bu sene 5. si düzenlenen bir yarışmayla ilgili (Rommerz Rabbit Hopping Competition): Literally following a carrot. Köpek eğitimi gibi tavşan eğitimi de mümkün evet, ama gelsinler de Topi'yi eğitsinler kolaysa. Topi olsa bu engellerin yanına kıvrılır, ayaklarını uzatıp gelen geçeni seyrederdi mesela. 

Yarışma Avrupa çapında düzenlenmeye başlayacakmış ve popüleritesi gittikçe artıyormuş. Kim istemez hop hop zıplayan pofuduk tavşan seyretmeyi?

Bunlar da YouTube'da gezinirken bulduğum başka yarışma görüntüleri.

Sahiplerinin tavşanlar zıplamadan evvel onları tutmaları , atlamadan evvel oluşan gerginliği kontrol edebilmeleri müthiş. Sanıyorum tavşanları belirli sesleri duyunca zıplamaya şartlandırarak eğitmişler. Tavşanları seslerle eğitmek mümkün. Tatlı ödüllerin olduğu kabı sallayınca çıkan sesi Topi tanıyor örneğin ve hemen iki ayağı üzerinde doğruluyor.

Bu da başka bir video:

Top Hanım'ın yeni "in" mekanı kanepe üstü. Her akşam üzerine kurulup orada takılmasına bayılıyorum. Kafesinden çıkar çıkmaz birazcık gezindikten sonra hemen kanepenin önüne gidiliyor ve zıp üzerine atlanıyor. Biraz kendisini sevdirdikten sonra iyice uyku moduna geçiyor. Çenesini yere doğru yaslıyor ve bacaklarını iyice uzatıyor. Biz buna "karadeniz pidesi" pozisyonu diyoruz. Bu pozisyonda biraz uyukladıktan sonra, kalkarak yalanıyor ve yere inip biraz dolanıyor (teftiş!). Gezinti bittikten sonra tekrar kanepeye çıkış, yalanma operasyonu, ve uyuklama üçlüsünden oluşan süreç başlıyor. Yesinler! Bu aralar çok tüy döktüğü için kanepenin üzerine kumaş serildi. Hanımefendinin keyfi yerinde.

Dökülen tüyler ve fırça

Tüy dökme sezonuna girdik. Her zaman kullandığımız fırçaya alternatif olarak yurtdışındaki forumlarda önerilen plastik fırçaları denemeye karar verdim. Petshop'larda köpek reonunda satılıyor. Plastik olduğu için metal tarak gibi tavşanın canını yakmıyor, huylanmasına neden olmuyor. Ele takıliyor ve tavşanı her zamanki gibi seviyorsunuz ve bir sürü tüy topluyor! Çok başarılı bulduk, kesinlikle öneririz.

Evin kraliçesi sonunda aşkı buldu.

Topi'nin bu aralar keyfi çok yerinde. Evde daha çok gezinmeye başladı. her koltuğun üzerine çıkıp "evet evin kraliçesi benim" pozisyonunda etrafı seyrediyor. 

Ha evet, yeni gelişme şu: kendi boyunda olan bir oyuncak kanguruyu dün itibariyle keşfetti. Onu keşfetmesi bir sene aldı ama olsun. Kanguruya ilgi büyük. Sanıyorum Topi en sonunda aşkı buldu. Onun etrafında geziniyor, karşısındaki koltuğa oturup onu izliyor, kur yapıyor (yalıyor vs..). Bence bu iş olur.

"Bunnies do Scream"

Bunu paylaşmam lazım: Raving Rabbid diye baya salak bir tavşan karakteri var. Sürekli yanlış birşeyler yapıp dehşet içinde AAA diye bağırıyor. Onu Edvard Munch'ın "Scream" tablosuna uyarlamışlar. Yerini bulmuş yani, ben çok güldüm. Tablonun adı "Bunnies do scream". Yılın espirisi!

"Scream" tablosunun orjinali:

 

Bunun neden mükemmel bir espi olduğunu YouTubedan Raving Rabbid videolarını seyrederseniz anlayabilirsiniz:

Zavallı kilim ve halılar

Topi bebekliğinden beri halı, kilim, yatak örtüsü kenarı falan kemirmeye bayılır. Küçükken çok daha kötüydü, *herşeyi* kemirirdi. Artık büyüdü, uslandı, akıllandı, yapmaz canım falan diye düşünüyordum ki... al sana kilimin ortasında kocaman bir delik! Topi oya işler gibi bu kilimi bir senedir ince ince kemiriyor, delik gittikçe büyüyor! Kesinlikle başka kilim almak istemiyorum ve kilimin haline baktıkça gülüyorum. Kolay değil, ciddi emek var orda.

Sonuç: Evimde tavşan besliyorum, bundan daha doğal ne olabilir?